گرامي داشت اربعين، تعظيم شعاير ديني و رمز پويايي هميشگي نهضت پربار حسيني و اعلام پاي بندي به مكتب سرخ عاشوراست. اگر پيشوايان معصوم ما به برگزاري مراسم عزاداري، نوحه خواني و مرثيه سرايي تأكيد بسيار داشته اند و اگر براي گرياندن و گريستن، زيارت كردن و نماز خواندن بر تربت امام حسين7 ثواب و فضيلت هاي فراواني بيان كرده اند، به دليل همين آثار بالنده معنوي و عاطفي است كه در روح مسلمانان آزاده بر جاي مي گذارد.
هر اربعين حسيني، قاصد حماسه ناميرا، پيامدار استعلاي ايمان، نشانه اي از شكوه عشق، و برگ هميشه سبزي بر درخت هماره سرخ شهادت است. اربعين يك واژه نيست؛ كتابي قطور و پرماجراست. كتابي كه گذر زمان و حادثه هاي زمين، هرگز نمي تواند نوشته هاي آن را محو كند و البته كهنگي در آن راه ندارد. اربعين، هنرنامه مصوّر آرمان گرايي و حق ياوري است. اربعين، نشانه اي بر اعتلاي دين و بالندگي زمزمه هاي دعا و تلاوت قرآن در شب عاشوراي حسيني است. اربعين، صداي عدالت و صداقت، و شاخه هاي درخت آزادگي است كه از خاك كربلا روييده وتا ژرفاي روزها و روزگاران ريشه دوانيده است. اربعين، جويبار هميشه جاري و سرخ تاريخ، و جوشش چشمه هاي خون خداوند از چهار سوي عالَم است.
سرگذشت جاودانه
در آينه تاريخ، حوادثي ديده مي شود كه مثل يك حباب در خاطره ها مي تركد و گرد و غبار فراموشي مي پذيرد و به كلي از صفحه يادها محو مي شود. اما حوادثي نيز هست كه همانند موج، دامنه مي گيرد، گسترده مي شود و كران تاكران را در مي نوردد. چنين حادثه هايي، جاويد و بي مرگ است و هيچ سدّ و پرده اي را توان پوشاندن آنها نيست. يكي از اين سرگذشت هاي جاودانه، ياد بزرگ سردار دشت كربلا، حضرت حسين بن علي عليه السلام است كه با هر اربعين، حرمتي فزون تر مي يابد؛ زيرا گرامي داشت چهلمين روز شهادت آن پرچمدار بزرگ اسلام، زنده نگه داشتن ياد و خاطره او و پاسداري از ارزش هاي معنوي است. حتي در نخستين اربعين عاشوراي حسيني نيز، جابر بن عبداللّه انصاري و عطيه عوفي، به زيارت تربت پاك سيدالشهداء رفتند و در سوگ آن عزيز گريستند و به عزاداري پرداختند. از آن پس، در اين روز، مراسم با شكوهي در كشورهاي مختلف برگزار مي شود تا شور و حماسه ديگري در تداوم عاشورا پديد آيد.
ا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر